Aile, birbirini etkileyen ve birbirinden etkilenen karı-koca, ebeveyn-çocuk ve kardeşler alt sistemlerinden oluşmaktadır. Ailenin çocuk üzerindeki temel işlevleri arasında, çocuğun, fiziksel, sosyal ve duygusal alanlardaki gereksinimlerinin karşılanarak, sağlıklı bir birey olarak yetişmesi yer almaktadır. Ebeveynlerin çocuklarıyla ilişkilerinin yanı sıra, ebeveynlerin birbiriyle ilişkilerinin de çocuk üzerindeki etkisi kaçınılmazdır.
Ebeveyn davranışları ve ebeveyn-çocuk ilişkisi, çocuğun kişilik gelişiminde son derece önemli bir rol oynamaktadır. Özellikle de yaşamın ilk yıllarında anne-babayla olan ilişkinin önemi tartışılmaz..
Boşanması ise, hiç kuşkusuz hem çocuklar hem de ebeveynler için oldukça zor ve stresli bir süreçtir. Konuya çocuk açısından bakıldığında, boşanma sürecinin başlaması ıle birlikte, o güne kadar en fazla bağlı olduğu iki kişiye bundan sonra her istediğinde ulaşamayacaktır.. Boşanma gibi sarsıcı bu durum sonrasında, çocuğun yeni duruma ve değişen ilişki biçimine uyum sağlaması gerekmektedir.
Çocukların boşanma sonrasında , psikolojik uyum, sosyal ilişkiler, akademik başarı, gibi birçok alanda sorunlar yaşayabildiği görülmektedir.
Çocuk için boşanma sonrasındaki olası en iyi durum şunlardır:
* Çocuk için birbirleriyle ilişki kurabildikleri
* Çocukla ilişkilerini güçlü ve olumlu bir şekilde sürdürebildikleri
Boşanma, her zaman çocuklara kaçınılmaz olarak zarar verecek bir yaşantı olmayabilir.. Çünkü boşanma süreci ve sonrasında eşlerin birbirlerine karşı olan tutumları çocuğun boşanmaya uyumunu etkileyen en önemli faktörlerden birisidir. Ayrıca, eşlerin evliliklerinin sona ermesini nasıl karşıladıkları, kendi hayatlarını, kendi aralarındaki ilişkiyi ve çocuklarıyla olan ilişkilerini nasıl sürdürdükleri de çok önemlidir.